Zapraszamy mieszkańców na „spotkanie z historią z okazji wybuchu II Wojny Światowej”
We wtorek 1 września Miejski Ośrodek Animacji Kultury w Wasilkowie wraz Grupą Rekonstrukcyjną Centralnej Szkoły Podoficerskiej Korpusu Ochrony Pogranicza w Osowcu zapraszają na spotkanie z historią z okazji rocznicy wybuchu II Wojny Światowej. W trakcie spotkania zaprezentowana zostanie prelekcja poświęcona obronie Białegostoku we wrześniu 1939 – prowadzona przez st.sierż. Krzysztofa Szepiela oraz film Bohdana Poręby „Hubal”.
"Hubal" to epicki obraz kilkumiesięcznej walki oddziału majora Henryka Dobrzańskiego. Legendarny Hubal był wnukiem powstańca z 1863 roku. W 1914 roku po zdaniu egzaminu maturalnego wstąpił do II Brygady Legionów Polskich gen. Józefa Hallera. Podczas I wojny światowej odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari V klasy i czterokrotnie Krzyżem Walecznych. W dwudziestoleciu międzywojennym był zawodowym oficerem. Henryk Dobrzański był także słynnym jeźdźcem, członkiem polskiej ekipy na olimpiadzie w Amsterdamie w 1928 roku. Po klęsce wrześniowej nie zdjął munduru i do końca kwietnia 1940 roku dowodził stworzonym przez siebie pierwszym oddziałem partyzanckim. Zwany przez Niemców "Szalonym majorem", zginął w zasadzce 30 kwietnia 1940 roku.
Dowódca 110 pułku ułanów na wieść o stracie jednego szwadronu 23 września 1939 roku rozwiązuje pułk. Jego zastępca, major Dobrzański, samorzutnie przejmuje dowództwo. Pozostaje przy nim około 180 ułanów. Major decyduje, że oddział pójdzie z odsieczą walczącej jeszcze Warszawie. Po otrzymaniu wiadomości o kapitulacji stolicy Dobrzański podejmuje decyzję o przeprawie przez Węgry do Francji, ślubuje też, że nie zdejmie munduru. Oddział przechodzi na ziemię kielecką. W Bodzentynie major ogłasza decyzję o pozostaniu w kraju. Żołnierze i dowództwo przyjmują pseudonimy, Dobrzański odtąd zwany będzie Hubalem. Dowodzony przez niego Oddział Wydzielony Wojska Polskiego podejmuje walkę partyzancką. Dowództwo Związku Walki Zbrojnej nie akceptuje poczynań Dobrzańskiego Hubala i nakazuje rozwiązanie oddziału. Rozgoryczony major z garstką oddanych żołnierzy kontynuuje walkę. Niemcy pacyfikują wsie, terroryzują i mordują ludność cywilną, wobec czego Hubal rezygnuje z pomocy chłopów. Otoczony wiosną 1940 roku wpada w zasadzkę, w której ginie.
Realizacja filmu trwała 10 miesięcy, większość scen nakręcono na szlaku walk hubalczyków. Wkroczenie oddziału Hubala do wsi Poświętne i udział żołnierzy w nabożeństwie nakręcono w tym samym barokowym kościele i z udziałem mieszkańców Poświętnego i okolic, pamiętających owe wydarzenia. W naturalnej scenerii zrealizowano także sceny pacyfikacji wsi - na potrzeby filmu spalono przeznaczone do rozbiórki autentyczne, istniejące w okresie okupacji chałupy wsi Swolszowice. Sekwencję śmierci Hubala nakręcono w tym samym miejscu, gdzie nastąpiła ona naprawdę. Jednym z konsultantów był Zygmunt Laskowski z Anielina, który w 1940 roku rozpoznał zmasakrowane przez Niemców zwłoki majora Dobrzańskiego. W scenach batalistycznych brało udział łącznie 500 osób, 100 koni, w tym 25 specjalnie szkolonych. (mat.: www.filmpolski.pl)
